زمان برخی از مجموعه های آبی استخر و سونا، نامحدود است یعنی مشتری از لحظه ورود تا هر زمانی که مایل است می تواند در مجموعه استخر و سونا به سر برد و در زمان دلخواه خارج شود. بوفه های این نوع استخرها مشتری نسبتا خوبی دارد. عده ای پس از کمی شنا و سونا، خوردنی و نوشیدنی مورد علاقه شان را از بوفه می خرند و با نشستن روی صندلیهای بوفه بخشی از ساعات حضور خود در استخر را صرف گپ و گفت با دوستانشان می کنند.
اما اخیرا به استخری می روم که زمان حضور مشتری در آن محدود است و مشتری موظف است یک و نیم ساعت پس از ورودش، مجموعه را ترک کند. حضور بیش از آن هزینه اضافه دارد. این استخر گرچه بوفه ی خوراکی بزرگی دارد و فضای زیادی از استخر را به خودش اختصاص داده، اما همیشه خالی از مشتری است و کسی حاضر نیست لحظاتی از  در مجموعه را صرف خوردن و دراز کشیدن روی صندلیهای بلند جلو بوفه اش کند!
این امر دلیل ساده ای دارد که مدیر استخر از آن غافل است. معمولا بین پانزده تا بیست دقیقه از زمان مجاز حضور مشتری در استخر و سونا (90 دقیقه) صرف کارهای مرسوم در هنگام ورود و خروج از استخر (مانند درآوردن لباس، تعویض مایو، دوش گرفتن، پوشیدن لباس و ...) می شود. از نظر مشتریان دائم و شناگران حرفه ای، هفتاد دقیقه باقیمانده صرف شناکردن، به سر بردن در آب گرم و سونای بخار و سونای خشک می شود و زمان چندانی برای حضور در بوفه و خرید و خوردن خوراکی به همراه دوستان باقی نمی ماند. از این روست که در چنین استخرهایی معمولا دایر کردن بوفه، بازدهی لازم را ندارد و اتلاف منابع و نیروی انسانی و فضا و تجهیزات است و لا غیر.
در صورتی که در استخرهای نوع اول، به دلیل طولانی بودن زمان حضور مشتری در مجموعه، دایر کردن بوفه می تواند تا حدود زیادی توجیه اقتصادی داشته باشد.