چند سال قبل، تعدادي از دانشگاه هاي برتر آمريكا مانند استنفورد و بركلي و ام آي تي و ييل، درهاي كلاسهاي خود را به روي دانشجويان سراسر دنيا گشودند. آنها با قرار دادن محتواي دوره هاي درسي و فايلهاي ويدئويي كلاسهاي درس خود، آغاز گر پديده اي شدند كه به Open University معروف شد. اين ايده به تدريج به كشورهاي ديگر از جمله هند و ايران سرايت كرد. در ايران دانشگاه شهيد بهشتي، اولين گامها را در اين زمينه برداشت (اينجا). اما تنها در حد ترجمه برخي از دورس آموزشي دانشگاه ام آي تي.

اكنون موج دوم اين حركت در ايران را دانشگاه صنعتي شريف ايجاد كرده است. از سال تحصيلي 90-91 برخي از دروس دانشگاه شريف از ابتداي ترم به صورت كامل فيلمبرداري شده و روي وب قرار مي گيرد (اينجا). برخي از دانشگاهها مانند تهران و صنعتي اصفهان هم در حد چند درس به اين پروژه پيوسته اند. اين طرح مزاياي بيشماري هم براي دانشگاه، هم اساتيد و هم دانشجويان پارسي زبان در سراسر دنيا دارد:
1- دانشجويان پارسي زبان در سراسر دنيا مي توانند به دروس آنلاين دانشگاههاي برتر ايران دسترسي داشته باشند. اين امر به توسعه عمومي دانش و رشد سطح علمي دانشجويان دانشگاههاي كوچك كمك شاياني مي كند.

2- انشتار عمومي تدريس اساتيد در فضاي وب، كيفيت و توان تدريس آنها را در معرض قضاوت همگاني قرار مي دهد. اين كار علاوه بر تقويت روحيه اعتماد به نفس در مدرسان، نيروي محركه اي براي حركت به سمت استانداردها و مهارتهاي آموزشي شده و به طور طبيعي بر غناي مطالب ارائه شده مي افزايد.

3- مشاهده روشهاي تدريس، به اساتيد جوان و شاغلان دانشگاههاي ديگر فرصتي براي بازآموزي مهارتهاي تدريس مي دهد كه برآيند آن رشد سطح علمي دانشگاهها خواهد بود.

4- در كنار دانشگاهها برخي از مدرسان علاقه مند به همگاني كردن دانش نيز به اين پروژه كمك كرده اند. معروفترين نمونه خارجي آن آكادمي خان است. كه توسط سلمان خان اداره مي شود. گروهي از دانشجويان ايراني ساكن در خارج از كشور هم با تبعيت از الگوي خان، تلاشهايي را در اين زمينه آغاز كرده اند (اينجا).
5- اميد است دانشگاههاي بزرگ كشور مانند تربيت مدرس، فردوسي، بهشتي، اصفهان، تبريز  و ... هم به اين پروژه بپيوندند. همگاني كردن دانش و دسترسي آسان به آن يكي از راههاي حركت در مسير توسعه علمي ايران است.
6- 4- پيشنهاد مي كنم مسئولان آموزش عالي، از اين پروژه تعالي بخش با سياستهاي تشويقي براي اساتيد و همچنين دانشگاههاي مجري حمايت كنند. چرا كه در صورت توسعه اين پروژه، مجموعه ي غني از دانش جمع آوري خواهد شد كه مفيد به حال اكنون و آينده دانش و پژوهش در ايران است.
مجموعه هاي ارزشمندي كه ممكن است در صورت فقدان اساتيد برجسته، بويژه در برخي رشته هاي علوم انساني، چراغ راه آيندگان و معياري براي سنجش آموزش و دانش گردد.