از اولين تجربه هاي وبلاگنويسي ام حدود ده يازده سال مي گذرد. وبلاگ فارسي به صورت جدي از سال 80 شروع شد. قشر جوان هر يك، تريبوني براي بيان خواسته ها، آرزوها و انديشه هاي خود يافته بود. از اين رو به سرعت گسترش يافت و نسبت سرانه توليد محتواي وبلاگستان پارسي، از نظر كمي، در مدت اندكي به سطح قابل قبولي در ميان كاربران كشورهاي ديگر رسيد. اين رونق و آبادي در وبلاگستان پارسي تا حدود سال 86- 87 ادامه يافت. در اين زمان با ورود شبكه هاي اجتماعي مانند فيسبوك و توئيتر و فرند فيد به عرصه وب، ضربه سنگيني بر وبلاگنويسي در ايران و جهان وارد شد.

عليرغم همه مزيتهاي فيسبوك، مانند تسهيل ارتباط و تسهيم (اشتراك گذاري) آرا و افكار، ايراد بزرگ آن كاستن از ميزان توليد محتواي عمومي در وب است. به دلايل زير:

1- تنها درصد اندكي از كاربران فيسبوك، اقدام به توليد محتوا مي كنند بخش عمده اي از وقت بقيه كاربران صرف اشتراك گذاري و لايك و كامنت مي شود.
2- حضور هر كاربر اينترنت در دنياي مجازي، زمان محدودي دارد. چند ساعت در روز. اغلب بلاگرهاي سابق كه به عضويت فيسبوك درآمده اند، وقت ديگري براي كار در وبلاگها ندارند. اين عدم حضور خود به خود بر كيفيت و رونق وبلاگها كه سابقا فضاي عمومي توليد محتوا را تشكيل ميدادند، تاثير منفي مي گذارد.
3- حتي اگر بلاگرهاي سابق در فيسبوك به توليد محتوا بپردازند به دليل ويژگي فيسبوك و ساير شبكه هاي نيازمند به لاگين براي مطالعه يا فعاليت، محتواي اندك توليد شده در فيسبوك، به دايره دوستان يا فالو كنندگان نويسنده اثر (followers) محدود مي ماند.
4- به علاوه با زياد شدن دامنه دوستي در كاربران فيسبوك، و پر شدن زود به زود وال هر كاربر، معمولا بسياري از مطالبي كه در فيسبوك به اشتراك گذاشته مي شود، حتي مورد مطالعه دايره دوستان و فالوئرهاي فرد توليد كننده محتوا، قرار نمي گيرد.
5- از نظر فني، در حال حاضر، به دليل ويژگيهاي فيسبوك، امكان جستجوي محتواي آن در ماشينهاي جستجو، ميسر نيست.

از اين رو مي توان گفت، فيسبوك، عليرغم همه مزيتهايش در ارتباط بين كاربران، سبب آسيبهاي جدي به توليد محتوا در وب 2.0 شده است.

* وب 2.0، به نسل دوم اينترنت گفته مي شود كه در ان كاربران هم به توليد و ارائه محتوا پرداختند. نمودهاي آن سايتهاي شخصي، وبلاگها و شبكه هاي اجتماعي است.